Fernando Cueto pertence ao corpo técnico do Club Instituto Zalaeta Voleibol, adestrador con experiencia nas diversas categorías inferiores, agora ocupa a praza de 2ª adestrador do primeiro equipo. Goza dunha vantaxe, o seu paso por outras categorías faille coñecedor da traxectoria e características de gran parte das xogadoras que compoñen a plantilla do Autos Cancela Zalaeta, e como ex xogador do club, cun título de Campión de España en categoría xuvenil no seu haber,a súa achega poderiamos dicir que é imprescindible no día a día da preparación do equipo. Con el conversamos e dános a súa opinión acerca do momento do club do Instituto.

Finaliza a Liga Regular cun excelente rendemento do Zalaeta, Campión de Inverno e finalmente Líder do Grupo A, Sorprendido polo rendemento do equipo na presente tempada?

  Certamente si, a verdade foi unha liga moi igualada, gañámola con 5 derrotas, no grupo B nin nos clasificásemos para o play off. Quizá aí radique a nosa posibilidade deste ano, porque outros anos saen 1 ó 2 equipos con moito orzamento e resulta máis difícil meterlles man. Este ano tivemos unha oportunidade e aproveitámola. Por outra banda, ás veces parece que nos esquecemos que é un grupo moi moi novo que o tempo dirá que sucede con elas pero se o futuro permítello habería equipo para 8-10 anos máis con esta base.

Como adestrador do club e coñecedor do grupo de xogadoras que o compoñen, onde crees que estivo a clave da boa tempada realizada?

  A verdade que teño a “fortuna” de coñecer a moitas delas desde cadetes ó infantís e a verdade que é unha gozada, eu empecei moi novo tamén con elas e achegámonos moitísimo ambas as partes. A clave? Jajaja nin idea senón repetiriamos o éxito máis veces. A verdade que Jorge creo que o tivo máis claro e hai 3 anos cambiou moitas cousas e o equipo a nivel de grupo mellorou de forma exponencial, e ese mérito hai que outorgarllo, a pesar de que elas se queixen, cada vez que volve de estar coa selección aprendeu algo novo sempre, non sei como c…… faio e no momento que se implanta e pásase a curva de aprendizaxe, hai que darlle a razón.

Sendo adestrador en anteriores tempadas traballaches cos equipos de base, a moitas das xogadoras do primeiro equipo xa as adestrabas con anterioridade… É o Zalaeta un equipo que poderiamos denominar de canteira?

  Pois en certa medida, a verdade que hai xente que saíu do instituto como Andrea ou Inés e despois recollemos moita xente que nos seus colexios non teñen forma de continuar. Ao final somos un staff tecnico reducido e por sorte moitas xogadoras veteranas implicáronse na formación de novas xogadoras.

Cal é, na túa opinión, o percorrido que pode ter un equipo destas características?

  Un equipo como o noso ao final é moi estable a condición de que haxa canteira. Non pagamos polo que non nos imos a endebedar e iso non che dá saltos rápidos pero se moita tranquilidade.

Ningunha xogadora do Zalaeta é profesional, ten outra dedicación principal, a maioría son estudantes, e a dedicación ten límites, requírese esforzo, forza de vontade e constancia.

Nestas condicións, que é máis importante para desenvolver un tempada como esta, a preparación física ou a técnica?

  O máis importante é que queira , ao final todos botamos 8 horas ó máis e despois hai que vir adestrar e a todos pícanos iso. Cando vas a metade de tempada pois se pode facer máis duro, pero que os teus che apoien tamén é algo importante.

Dos equipos clasificados para a fase de ascenso, co Extremadura Arroyo xogamos 2 partidos de liga con repartición de puntos e sets, 3-2 e 3-2, co KieleSocuéllamos un enfrontamento en Copa Princesa, co que se perdeu, nun partido de infarto, por 3-2, e o Algar Surmenor que de momento é unha incógnita,

Como ves esta fase final da liga co título de campión de ambos os grupos en xogo e comprometidos co ascenso á Liga Iberdrola?

  Pois nos enfrontamos a equipos que teñen unha necesidade máis imperiosa de subir, xa que os 3 equipos son profesionais mesmo con estranxeiras. Eu creo que o imos a gozar como ananos, xa pasou a presión da liga e son 3 días nos que se gañamos obviamente será extraordinario pero esa presión non é nosa. Imos xogar contra equipos con moito ataque, quizá aí estea a maior diferenza e a nosa oposta é xuvenil de segundo ano, sería unha tolemia poñerse a obrigación de gañar, pero sí que temos que ir coa obrigación de aprender.

Se tiveses que elixir, cal sería para ti o mellor momento da tempada?

  Os partidos aquí contra VP Madrid e contra Extremadura Arroyo, partidos longos con moitas posibilidades para ambos e con moito sufrimento, pero cun xogo moi bo pola nosa banda.