/ENTREVISTA CO ADESTRADOR JORGE BARRERO

ENTREVISTA CO ADESTRADOR JORGE BARRERO

 

  Xa está empezada unha nova campaña e o equipo está a adquirir a rodaxe competitiva necesaria, axustándose todas as partes do mecanismo necesario para a consecución do obxectivo deportivo proposto e tamén social, de poder ofrecer unha alternativa deportiva baseada no voleibol, deporte que ten xa unha sólida implantación a nosa cidade, que chegue a todos, practicantes e afeccionados que sen dúbida gozarán co espectáculo ao  máximo nivel posible. Sen dúbida ningunha un dos protagonistas necesarios é o cadro técnico, que dirixe e organiza ás xogadoras deste club no seu desenvolvemento deportivo e competitivo, e de todo iso, nesta ocasión falamos con Jorge Barrero, técnico do primeiro equipo e secretario técnico do CV Zalaeta.
Unha nova tempada na que xa estamos inmersos, a quinta do CV Zalaeta en SF2, na que se continúa á vangarda do voleibol coruñés sendo o único club da cidade que compite en ámbito nacional,
Como se ve agora, coa perspectiva do tempo o percorrido do club na segunda categoría nacional?
Pois xa son varias tempadas as que levamos aí, e ademais todas por méritos deportivos, co que se pode dicir que a nivel de club estamos xa bastante asentados na categoría. Tamén é verdade que a SL2 cambiou moito, por temas económicos, e o nivel xeral de todos os equipos baixou, pois hai unhas tempadas todos tiñan xogadoras nacionais semi-profesionais e un par de estranxeiras, e agora case todos estamos a xogar con xente máis nova da canteira. Teño a impresión que a situación está a cambiar (xa está a pasar coa Superliga-2 masculina) e quizais volva subir o nivel e haberá que ver se iso sucede cal é a situación e se podemos seguir nela.
 
Nas circunstancias actuais, no voleibol feminino non se corresponde a relación entre fichas e practicantes e repercusión mediática ou social, nese sentido digamos que é un deporte mal chamado minoritario, pero en canto a recursos seguramente si o sexa.
  Os clubs, en particular os da contorna, vense obrigados a nutrirse de xogadoras da canteira e dunha especie de circuíto que se forma entre os diversos equipos entre os que por unha ou outra razón circulan xogadoras por variados motivos.
É verdade que sen dúbida é un deporte con máis número de practicantes que repercusión nos medios, pero isto é normal, pois todos os deportes minoritarios dependen dos resultados das seleccións nacionais e dos principais clubs a nivel internacional, e en ambos os casos nos últimos anos os resultados foron moi pobres. En canto a nutrirse de xogadoras da canteira, ten unha parte boa porqué significa que en Galicia temos unha ampla base en canto á categoría feminina, e as mozas teñen oportunidades que noutra situación non terían. Outro tema é que en determinados casos esa necesidade constante de renovación ao non poder reter ás xogadoras que destacan algo fai que nos vexamos obrigados a contar con mozas que aínda deberían estar a completar un período de formación.  
  En cambio cando a canteira resulta produtiva, resulta complicado manter a aquelas xogadoras que destacan? 
Neste momento no noso caso particular está claro que non é posible, perdemos moitas nos últimos anos, e parece que seguirá sendo así. Eu creo que esa continua renovación de xogadoras na que os clubs galegos estamos non é boa a longo prazo, pois é imposible dar continuidade e seriedade a ningún proxecto. Dito doutra maneira como temos asegurado unha substitución (aínda que diminúa a calidade) non hai necesidade por parte dos clubs de buscar recursos para dar maior continuidade e seriedade aos seus proxectos. Vemos como paradoxalmente dentro do voleibol galego, no que a base masculina (como en case toda España) é moito máis reducida, esa necesidade de buscar xogadores e reter aos de nivel que hai fai que a día de hoxe os 5 equipos galegos de SL2 masculina sexan sen dúbida comparativamente máis fortes que os femininos, con xogadores estranxeiros, fichaxes de xogadores nacionais e en resumo proxectos máis acordes co que debería ser a segunda categoría nacional. 

  É este un momento crítico para o Zalaeta cando algunhas das súas xogadoras veteranas deixan a actividade? 
Non creo que se poida dicir que sexa un momento crítico polo feito da retirada desas xogadoras, simplemente sabemos que o equipo este ano é máis novo, con moitas xogadoras con pouca ou ningunha experiencia na categoría, e que loxicamente teremos que pagar esa peaxe. Sí creo que a nivel de club é posible que esteamos a nos achegar a un momento en que teremos que decidir se imos cara arriba ou cara abaixo.

  Xa está finalizada a pretemporada, acaba de comezar a competición e puidemos ver ao equipo en acción, van desenvolvéndose as cousas como estaba previsto?
Pois máis ou menos si, a pretemporada foi boa en canto a traballo das mozas, non houbo lesións que é o principal, pero quedóusenos un pouco corta en canto a número de partidos, sobre todo para un equipo tan novo como este. Por iso realmente aínda que xa levamos dous partidos de liga, estamos aínda nunha fase moi inicial de construción do equipo.
De momento preocúpame bastante máis conseguir un novo grupo que traballe unido, crear uns bos hábitos de traballo, que todas as xogadoras acheguen e se sintan importantes dentro dun sentimento de colectivo, e iso non é sinxelo cando o grupo non é maduro aínda.
 
  Pódese facer un balance do visto ate agora, hai moitas cousas que corrixir?  Que obxectivos temos para a presente campaña?
 Corrixir temos que corrixir moitas cousas, estamos a tentar sentar as bases para máis adiante achegarnos ao estilo de xogo que eu pretendo, e que obviamente non é o que neste momento estamos en condicións de facer. O importante agora é que o equipo con momentos mellores e peores competiu nos dous partidos que xogamos, e ademais conseguimos gañar un deles, o que sempre é bo para corrixir desde a vitoria.
Realmente xogamos bastante mellor o partido que perdemos en Xixón que o que gañamos na casa, porqué o equipo estivo demasiado nervioso no debut no Barrio. En canto aos obxectivos deportivos o único que me expoño é gañar os máximos partidos que podamos, e que na parte final da tempada o equipo sexa moito mellor do que é agora.
Dous Grupos de competición na categoría, un ano máis o A e o B, de 11 equipos un e de 10  outro, o que provoca unha campaña curta, é beneficioso para manter a actividade e o rendemento das xogadoras e equipos a pausa tan larga que se crea entre o final da liga e o comezo da seguinte?
Está claro que un parón tan longo non é bo para ninguén, nin para o desenvolvemento das xogadoras, nin para os clubs, nin para o deporte en xeral, e ademais non se produce en ningún das demais modalidades en España. Ademais é difícil de entender xa que o problema non é a falta de equipos, todos os anos comentámolo os adestradores, pero seguimos igual.
Sería factible e interesante alongar a actividade deportiva máis aló do final da liga?
De feito todos os equipos alongamos o período de adestramento polo menos ata final de maio, pois senón sería imposible expor obxectivos de mellora da xogadoras, pero está claro que sen competición todo é moito máis complicado.
  Se botamos unha ollada ao voleibol nacional vemos que as seleccións absolutas están a pelexar por entrar no europeo, que importancia poden ter os resultados ao máis alto nivel deportivo en todos os ámbitos do voleibol español?
Si, neste momento ambas conseguiron un bo resultado nos partidos de ida da repesca, e falta poder pechar a clasificación nos de volta. Á marxe da satisfacción para todos os que traballamos no voleibol  está claro que os éxitos internacionais si se saben vender ben son a única forma de visibilidade que un deporte como o noso pode ter na sociedade a través dos medios de comunicación. Digamos que son algo necesario, pero non suficiente, pois unha vez obtidos hai que saber utilizalos.